چقدر با سندرم تونل کارپال آشنایی دارید؟ آیا تا بحال در چهار انگشت اول خود حس گزگز و مور مور را تجربه کرده اید؟ اگر شما یکی از افرادی باشید که در شغل یا در کار های روزانه ی خود استفاده ی زیادی از دست خود می کنید، ممکن است با این حس ها آشنایی داشته باشید.
این حس درد و گز گز و مور مور، از مچ شما شروع می شود و تا نوک انگشتان کشیده می شود. این حس ناشی از تحت فشار قرار گرفتن عصبی در محل باریکی در مچ شما، اتفاق می افتد
سندروم تونل کارپال
گیر افتادگی و فشرده شدن عصب در داخل تونل کارپ می باشد.این سندرم به سندرم تایپیست ها نیز معروف است
علت را در ادامه خواهیم گفت
این عصب حس انگشت شست، انگشت اشاره، وسط و بخشی از انگشت حلقه را فراهم می کند. همچنین حرکت عضلاتی که به انگشت شست می روند را نیز امکان پذیر می کند. سندروم تونل کارپال می تواند در هر دو دست اتفاق بیوفتد.
ورم یا التهاب در محل مچ دست باعث فشردگی این عصب می شود و تونل کارپال را ایجاد می کند. این فشردگی می تواند منجر به حس گز گز، ضعف و بی حسی در سمت انگشت شست بشود.
این سندروم، سندرومی نسبتا شایع است و خانم ها را ۲ برابر بیشتر از آقایان درگیر می کند. بیشتر افراد درگیر میانگین سنی ۵۴ سال را دارند
سندرم تونل کارپال در اثر فشرده شدن عصب مدین در مچ بوجود می آید که این ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد. برای نمونه، این فشره شدن ممکن است در اثر ضربه باشد مثلا در اثر شکستگی انتهای ساعد و یا در اثر خم و راست کردن تکراری و طولانی مدت مچ دست و انگشتان این اتفاق بیافتد!
برخی از عوامل شایع مرتبط با سندروم تونل کارپال عبارتند از:
- دیابت
- بدعملکردی تیروئید
- تجمع آب در بدن از دوران بارداری یا یائسگی
- فشار خون بالا
- بیماری های خود ایمنی مثل روماتیسم مفصلی (یا آرتریت روماتوئید)
- شکستگی یا ضربه به مچ دست
سندروم تونل کارپال می تواند در اثر کشیدگی مکرر تشدید و بدتر بشود. حرکت بیش از حد مچ دست می تواند باعث فشردگی یا التهاب عصب مدین دست بشود. این علائم می تواند در نتیجه ی موارد زیر ایجاد شود:
- موقعیت مچ دست شما زمانی که از موس یا کیبورد استفاده می کنید.
- قرار گرفتن در معرض وسایلی که لرزش زیادی دارند به مدت طولانی
- هر حرکت تکراری که در آن مچ دست بیش از حد در حالت کشیده قرار دارد مثل تایپ کردن
این سندرم چه علائمی دارد؟
این علائم معمولا در نتیجه ی فشردگی در مسیر عصب مدین ایجاد می شود. دست شما ممکن است در طول روز مکررا به خواب برود و اشیاء از دست شما بیوفتد. دیگر علائم شامل:
- درد، بی حسی و گزگز در قسمت هایی که توسط این عصب تغذیه می شوند؛ یعنی، در انگشت های شست، اشاره، وسط و انگشت حلقه در سمت کف دست، احساس می شود. این علائم می تواند در همه ی این انگشتان باشد یا فقط در یک یا چندتای آنها باشد.
- درد و بی حسی هنگام شب هم از علائم شایع آن است. درد های شبانه عموما به خاطر خم بودن یا باز بودن طولانی مدت مچ دست در زیر سر یا بالشت فرد اتفاق می افتد.
- کار های معمول روزانه مثل رانندگی، نگه داشتن فنجان و تایپ کردن هم ممکن است درد را بدتر کند.
درد و بی حسی گاهی اوقات با ماساژ دادن دست و یا تکان دادن آن، بهتر می شود.
شدت
- خفیف: در این حالت، علائم گاهی ظاهر می شوند و گاهی احساس نمی شوند. و حس لامسه هم کاهش پیدا کرده است.
- متوسط: علائم اغلب حضور دارند و عضلات شست ضعیف شده اند.
- شدید: علائم همیشه حضور دارند، حس کاهش یافته است و عضلات شست به نظر لاغرتر شده اند.
راه های پیشگیری از سندروم تونل کارپال
اگر مدت کوتاهی است که این علائم را تجربه کرده اید و یا شغلی دارید که شما را در معرض سندرم تونل کارپال قرار می دهد، نکات زیر کمک می کند که فشار از روی عصب برداشته شود و از ابتلا به CTS و یا بدتر شدن علائم، جلوگیری کند:
- ملایم تر کار کنید!
در طول روز به دستان خود بیشتر توجه کنید. دقت کنید که موقع گرفتن اشیا، چقدر نیرو وارد می کنید؟! به اندازه ی کافی نیرو وارد می کنید، یا بیش از اندازه ی مورد نیاز دستتان را سفت می کنید؟ یا موقع تایپ کردن، انگشتان خود را محکم روی صفحه کلید فشار می دهید یا فقط به آرامی انگشتانتان را روی صفحه کلید حرکت می دهید؟
در طول روز حواستان به دست هایتان باشد و سعی کنید تا جایی که امکان دارد حرکات را با کمترین نیرو و ملایم تر انجام دهید.
- بین کار به خودتان استراحت بدهید!
بهتر است هر یک ساعت، ده دقیقه تا یک ربع به خودتان استراحت بدهید و دستتان را خم و راست کنید و حتی کشش بدهید. بخصوص اگر با دستگاه هایی کار می کنید که ویبره دارند یا باعث می شوند نیروی زیادی وارد کنید
از کشش استفاده کنید
دستتان را مشت کنید، و بعد انگشتانتان را روی دستتان بلغزانید تا جایی که مشتتان کاملا باز شود و یا
دستتان را مشت کنید، و بعد مشتتان را باز کنید طوری که انگشتانتان در حالت کشیده قرار بگیرند و از هم فاصله بگیرند.
درمان سندروم تونل کارپال چیست؟
درمان های غیر تهاجمی برای سندرم تونل کارپال شامل موارد زیر می باشد:
- فیزیوتراپی
- اسپیلنت
اسپیلنت شبانه و در صورت امکان روزانه داده می شود تا مچ را صاف نگه دارد. درواقع اسپلینت همان مچ بندی است که در تصویر فوق مشاهده می فرمایید. این اسپلینت با صاف نگه داشتن مچ دست کمک می کند مفصل کمتر حرکت کند. در نتیجه به مرور فشار از روی دست کاسته شده و بهبودی مشاهده می شود
فیزیوتراپی یکی از موثرترین درمان هایی است که برای این سندروم وجود دارد و در شرایطی که علائم حرکتی حضور ندارند و عضلات شست سالم اند، می تواند بهترین گزینه باشد. هر چه سریع تر مداخله شود، درمان موفق تر خواهد بود.
فیزیوتراپی، علائم مربوط به سندرم تونل کارپ را از طریق تمرینات لغزاندن عصب و همچنین لغزاندن تاندون ها در کنار هم کاهش می دهد
درمان های تهاجمی برای سندروم تونل کارپال شامل:
- تزریق کورتیزون
تزریق کورتیزون هم می تواند بهبودی موقت ایجاد کند اما اثر آن معمولا بعد از ۲ تا ۴ ماه از بین می رود. دارو های ضد التهابی هم ممکن است برای کاهش التهاب استفاده شوند اما به اندازه ی تزریق کورتیزون، موثر نیستند.
- جراحی
دو روش برای درمان جراحی این سندرم وجود دارد.
- جراحی اندوسکوپیک: این روش با برش جراحی کوچک انجام می شود.
- جراحی باز: غالبا این روش ترجیح داده می شود. در روش دوم احتمال بروز عوارض کمتر است و به همین دلیل ارجحیت بیشتری دارد
